Salonfähig

De eerste keer dat ik het woord salonfähig hoorde liet ik het gaan. Ik zat in een vurige tori na dé verkiezingsuitslag en was het op gevoel eens met mijn mati. Het woord ging snel oor in en oor uit.

Om te dealen met de uitslag ging ik driftig op onderzoek. Ik moest weten in welk land ik wakker was geworden. Evalueren om ervan te leren is mijn overlevingskracht. Dus deze vrouw las kranten, opinies, magazines en keek zelf tv-programma's van populaire witte mannen die ervan houden slap te lullen en de ander keihard uit te lachen. Ik zat ijverig rechtop met pen, papier en pause knop. Kan ik je echt aanraden. Zet het beeld af en toe stil en kijk goed.

Het scheelde een haartje of ik was naar mijn overburen gelopen om te vragen of ik hen op tv had gezien? Was dat toevallig de reden om te stoppen om mijn zoon te groeten? Mijn gespierde jongvolwassene die niet meer voldeed aan hun beeld van het schattige bruine buurjongetje? 

Maar ik dwaal af. 

Bij de analyses hoorde en las ik over de salonfähige G.W.  De achterban zegt het woord trots en vol dankbaarheid naar degenen die het mogelijk hebben gemaakt. Het zijn te veel namen om iedereen te noemen, zeggen ze met gespreide armen en glimmende oogjes. Ze noemen G.W. liefkozend bij zijn troetelnaampje en strijken nog even over zijn haar. De boze verliezers gebruiken het woord verontwaardigd en op scherpe toon, maar ook zichtbaar trots dat één woord alles kan verklaren. Dat het vooral goed uit te leggen is hoe het zo is gekomen. Anderen blijven ontkennen dat ze iets hebben bijgedragen. Die zitten nog honkvast in de eerste rouwfase en kunnen zich niets herinneren. De volgende rouwfase, onderdrukte woede, is voor de gevorderde verliezers. Die zie je stampend en inwendig mopperend voorbijlopen. Soms trapt een naaldhak per ongeluk op een voet. 

De kranten gebruiken mooie dure woorden om alles goed uit te leggen en schrijven lange analyses. Tja, als ik dagelijks per woord zou worden betaald, zou ik ook veel schrijven. 

Maar ik dwaal weer af.

Salonfähig komt uit het Duits en betekent bespreekbaar, in de gratie, respectabel. De oude betekenis was 'met nette manieren'. Maar ook zonder schaamte praten over iets wat vroeger omstreden was, wordt er mee bedoeld. Acceptatie van iets wat eerder niet acceptabel was.

Dus als je vies bent, kun je je schoon laten wassen? Als je verdeelt en heerst, ben je een winnaar? Of wanneer je twee weken doet alsof je lief bent, deleten we het verleden?

Volgens mij stinkt het nog steeds!