Migrantenangst en andere zaken

Ben een tijdje stil geweest, ik was ‘on the road’met de Stichting Keti koti Tafel. De initiatiefneemster leerde mensen in vijf gemeentes hoe zelf een keti koti tafel te organiseren en ik mocht verslagleggen. Ik kom daar een andere keer uitgebreider op terug.

Jammer dat het programma van Robert Jensen is gestopt, ik keek er vaak naar. Het was een van de weinige manieren, zo niet de enige, waarop ik erachter kon komen waar ‘zij’ het over hadden. Zij, de rechtse ballen, de populisten, de mensen die niet in mijn ‘bubbel’zitten. Via dat programma kwam ik erachter hoe enorm groot de monkelende verontwaardiging onder deze groep is, omdat zij het gevoel hebben dat ze helemaal nergens hun mening mogen geven en dat zij de verdrukten van deze maatschappij zijn. Ik moet bekennen dat ik dat eerder niet wist. Ik denk dat het een soortement migrantenangst van mij is, dat ik me altijd de minderheid voel en denk dat boos rechts alle macht, kapitaal en touwtjes in handen heeft, en dat ik voortdurend moet hopen dat linkse goede mensen mij zullen beschermen.

Nu kom ik erachter dat boos rechts ook bang is en zich behoorlijk in de minderheid en onbeschermd voelt. Verontrustende gedachte:  dit zijn vaak de voorwaarden waaronder mensen zich samenballen om figuren als Trump en Baudet te kiezen.

Lengte en privileges

Ik gaf een workshop  over microaggressions aan een vakbond. De enkele rechtse jongeman in de zaal liet goed van zich horen, bewonderenswaardig wanneer je in je eentje bent. Microaggressies zijn subtiele dagelijkse krenkingen waar iedereen die niet (onder andere) wit, hetero, man, gezond, ABNsprekend en van boven de grote rivieren is, over kan meepraten. Een vrouw corrigeerde dat laatste; het moest zijn: iedereen die niet uit de randstad komt. Want zouden de problemen rond de gaswinning in Groningen net zo stroperig traag worden opgelost als het zich in Utrecht afspeelde? Nee, dat geloofde geen mens.

‘En van meer dan gemiddelde lengte’corrigeerde weer een ander. Lange mannen waren zwaar in het voordeel. Ik moest denken aan de lange Brit, woonachtig in de VS, die ik laatst bij de Balie tegenkwam. Hij zei tegen mij zich volkomen bewust te zijn van zijn privileges als lange man, dat hij daardoor eerder werd aangenomen, een hoger salaris kreeg en sneller promotie maakte. Tot die ontmoeting had ik nooit over lengte nagedacht. Maar ja, lange mensen schijnen in het voordeel te zijn. Niet lange mensen, corrigeerde weer iemand mij, alleen lange mánnen. Bij vrouwen maakte het niet zoveel uit. Ik weet niet helemaal zeker of dat zo is, maar ik heb niets om me op te beroepen.

Waar ik wel cijfers over heb gehoord, is dat mooie mensen veel privileges hebben. Ook zij zouden eerder worden aangenomen en tegen een hoger salaris. Maar een verdediging die ik daarvan hoorde is: Er bestaan geen leijke mensen, enkel arme.’Want wie geld heeft laat zich mooi maken. Is het al zover? Komt een aanklacht tegen de privileges van schoonheid neer op een aanklacht tegen de voordelen van rijke mensen?

Maar goed de rechtse jongeman, en naar later bleek, ook een zeer gristelijke jonge vrouw, vonden het deep down maar gezeur over die microaggressions. Waarom moesten mensen er in hemelsnaam aanstoot aan nemen als je eerste vraag was: Waar kom je vandaan? Dat herinnerde me eraan dat de tweede vraag die ik vroeger te horen kreeg soms was: En wanneer ga je terug?’ Maar die vraag krijg ik al jaren niet meer. Hebben veel mensen in Nederland de hoop verloren? Denken ze nu Van’Dat komt maar en komt maar allemaal hierheen, maar teruggaan ‘ho maar’!’

De gristelijke jonge vrouw vertelde me dat ze bijna niet was gekomen. Toen ze de uitnodiging las met als voorbeeld van een microaggressie ‘Waar kom je vandaan’?’ had ze er eigenlijk al genoeg van. Altijd dat gezeur dat het alweer niet goed was. Maar ze was toch heel blij dat ze gekomen was. Ze had zich heel goed kunnen herkennen in alle microaggressies die er nog steeds zijn van mannen naar vrouwen, het kleineren en buitensluiten die deelnemers als casus naar voren brachten. En als je je daarin herkent kost de rest ineens ook veel minder moeite.

De rechtse jongeman kwam na afloop naar me toe. Hij vertelde hoe hij in het studentencorps was getrained om niet te snel in de valkuil te trappen van zieligdoenerij als microaggressies en zogenaamde discriminatie en huilie-huilie. Bovendien had hij gehoord dat heel veel etnische minderheden op Forum voor Democratie hadden gestemd, want dit was eindelijk echt een partij voor iedereen.

Dat argument had ik nog niet eerder gehoord, maar ik vroeg alleen maar naar de ‘borealen’en de uil van Minerva. Hij vond dat mensen niet altijd alles goed begrepen.

U Bent Zwart!!!

Verschrikkelijk leuk was iets dat ik las in “Jerrelisme.com’, een blog van Jerrel Kammeron.

Hij vertelt dat in het vroegere zuidelijke Afrika, zwart een ander woord was voor geweldig, magnifiek en excellent.  Zozeer zelfs dat de krijger Shaka Zulu begroet werd met de woorden ‘U Bent Zwart’  als teken van zeer groot respect. Wanneer je gewend bent te leven met een huidskleur die alleen maar gebruikt wordt om alles wat slecht en cimineel en lelijk is te beschrijven, is zulke kennis honing op je tong, champagne in je aderen, zachte vruchtbare strelende zwarte grond onder je voeten.

Gegroet lezer, Hopelijk Bent U Zwart!!