Marvel's Black Panther

Mitchell Lens

Na vandaag is het eindelijk zover: miljoenen zwarte jongens en meisjes kunnen wereldwijd hun hart ophalen bij Marvel’s Black Panther in de bioscoop. Met een grotendeels zwarte top cast krijgen jongeren voor het eerst deze superheld te zien in bioscoop. Het is eigenlijk krankzinnig dat het zo lang geduurd heeft. Black Panther, de koning en beschermer van Wakanda, Marvel’s meest technologisch vooruitstrevend land is een van de meest populaire comic personages met een rijke historie.

Als jongen die opgegroeid is met comics en cartoons van X-Men en Spider-Man is het een genot om te zien wat de film wereldwijd losmaakt. Zo zijn er in de Verenigde Staten en Nederland initiatieven georganiseerd om zwarte jongeren de film te tonen en gaan mensen speciaal gekleed naar de bios.

Het belang van Black Panther wordt niet onderschat. Representatie is ontzettend belangrijk voor zowel jong als oud. Superhelden zijn immers rolmodellen en we spiegelen onszelf aan deze fictieve personages wanneer wij het beste uit onszelf voor de medemens willen halen. Deze film is niet alleen belangrijk voor zwarte mensen. Het is cruciaal voor onze ontwikkeling en beeldvorming dat ieder mens leert en beseft dat geen enkel volk een monopolie heeft op held zijn. Black Panther viert de Afrikaanse diaspora, cultuur, trots en vreugde op de Marvel manier. Het is daarom ook geen toeval dat de film in februari, Black History Month uitkomt.

De voorverkoop in Amerika is nu al de 170 miljoen dollar gepasseerd. Hiermee komt de film heel dichtbij de cijfers van een andere Marvel hit: Captain America: Civil War, het derde deel van de bekendste Avenger. Het opmerkelijke is dat er voorheen werd gedacht door Hollywood dat zwarte films nooit zulke cijfers konden behalen. Hierbij een dikke chapeau voor Marvel en Disney, die met Black Panther de filmindustrie uit Lala-land haalt.

De boodschap is volgens Chadwick Boseman dat het kan: zwarte films kunnen net zo succesvol zijn als de rest. In Korea werd de cast bij de première als heuze wereldsterren door het publiek ontvangen. “Het leek wel alsof we de Beatles waren,” aldus Lupita Nyong’o. De wereld is er duidelijk klaar voor. Het lijkt alsof de wereld ernaar heeft gesmacht in deze polariserende tijden. Wonder Woman heeft eerder bewezen dat een vrouwelijke regisseur met haar visie een superhelden film tot een groot succes kan maken. En met het succes van Black Panther door Ryan Coogler (Fruitvale Station, Creed) worden de deuren sneller geopend voor andere zwarte filmprojecten die voorheen geen kans kregen door het management van filmstudio’s. 

Marvel is ook in de comics de afgelopen jaren druk bezig geweest met de injectie van een dikke dosis diversiteit. Dit wordt toegejuicht door etnische minderheden maar krijgt nog altijd veel verzet door mensen die vinden dat hun favoriete personages moeten plaatsmaken voor, volgens hen, slechte personages. Invincible Iron Man kreeg Riri Williams, een zwart, jong genie die de protegé van Tony Stark werd. Spider-Man kreeg Miles Morales, een half Afro-Amerikaans, half Puerto Ricaanse jongen met soortgelijke maar een tikkeltje coolere krachten. Amadeus Cho werd de Totally Awesome HulkMighty Thor werd vervangen door zijn geliefde, Jane Foster nadat hij onwaardig werd bevonden door zijn hamer. De voormalige titel Ms. Marvel is overgenomen door Kamala Khan: een Pakistaanse moslima die gweldige nieuwe krachten kreeg en een fan was van, Carol Danvers, Captain Marvel. Als fan van deze comics wacht ik met smart op de verfilming van deze nieuwe personages. De toekomst zal het uitwijzen. Maar nu eerst..naar Black Panther!