IK, VOETBAL
Door Jerrel Kammeron
Wat is de meest vreedzame religie op deze planeet en tegelijkertijd de grootste van alle bestaande godsdiensten? Het antwoord op die vraag is simpel. Voetbal natuurlijk. Dit is een religie waarbij je niemand gewelddadig of met listige evangelie-tactieken hoeft te bekeren. Want iemand word verliefd op het spel en zal nimmer nooit van zijn of haar geloof vallen. Bijna zeven en een half miljard bewoners op deze planeet en meer dan 4 miljard mannen, vrouwen, jongens en meisjes zijn idolaat van het magistrale spelletje.
In alle lagen van een bevolking, naar welk continent je ook gaat op deze paradijselijke planeet tussen de sterren, word deze sport met een bijna-religieuze beleving ervaren. Van de amateur-sportvelden tot de door passie en creativiteit geheiligde kathedralen van voetbal-liefde. Op het veld, het heiligdom van de moderne-tijds gladiatoren, is waar oorlogen gestreden worden. Waar er een strijd plaatsvind tussen Goed (ons team) en Kwaad (het andere team).
En je weet maar al te goed. Zonder tegenstander is er geen wedstrijd. Op het voetbalveld is waar spelers die de bal en het veld kunnen lezen en verstaan tot de status van een voetbal-god kunnen uitgroeien. Het zijn goden van deze tijd. Met een menselijke gelijkenis. Aanraakbaar, aanspreekbaar, maar wel in adoratie van miljoenen mensen levend en verheven boven de mensheid.
Voetbal is volgens de principes van esthetica een geest-verheffende kunstvorm. Er is pure schoonheid in lichaams-bewegingen die je ziet tijdens het lopen met de bal en zonder de bal aan de voeten. Er is zo iets moois aan het kijken naar de talloze onzichtbare looplijnen en hoe sommige spelers daarvan verward raken, fouten maken en door een behendige en snelle tegenstander eruit worden gelopen.
Voetbal is de zichtbare schoonheid van het op een creatieve wijze een lange pass opvangen, de bal gecontroleerd klaarleggen en in het doel schieten. Deze sport etaleert de kunst van tackles ontwijken of een speler van het andere team met een vlijmscherpe kap-beweging het bos insturen en in een fractie van een seconde de ontstane kans afmaken.
Er is wiskundige elegantie in voetbal. Met souplesse en kwikzilver beweeglijkheid richting het doel draaien. Dan de bal met mathematische precisie tussen de uitgestrekte hand van een springende of duikende keeper en de doelpaal plaatsen, met de voet of met het hoofd. Voetbal is in essentie een denksport. Want is het niet zo dat in dit spel het team of de speler die in staat is tot creatief redeneren en intuïtief denken, vaak niet eens het fysiek sterkst is maar wel altijd als overwinnaar van het veld stapt?
"Voetbal is een natuurlijke tegen-natuurlijkheid."
Want het is een natuurlijk iets dat je van kleins af aan allerlei objecten leert behandelen met je handen. De voeten zijn gewoon lichaamsdelen waarop je staat en die je helpen rustig aan of met versnelling te lopen. Bij alle balsporten, van hockey en basketbal tot handbal en tennis, manipuleer je de bal met je handen en is vaak de aanraking van het rollende rond-vormig object met een voet een overtreding.
Maar in het voetbal vind er vanaf het moment dat je als kind verliefd word op het schoppen tegen een bal-vormig iets een omwenteling plaats in het denken. Want in plaats van uit boosheid tegen iets aan te trappen, wat de anti-voetballer doet, wil je het object liefkozend met je voeten in een kant-en-klaar of zelfgemaakt doel schoppen.
En ja, voetbal is een bij vlagen harde sport. Toch zal een liefhebber van deze edele kunst nooit een bal agressief behandelen. Misschien zie je deze emotie terug in hoe tegenstanders met elkaar omgaan tijdens een wedstrijd. In een veel te ruwe schouderduw of na een rauwe tackle opspringen en de dader een kopstoot willen geven. Het zijn mensen onder elkaar.
Wat de sport zo aantrekkelijk maakt zijn vooral ook ontladingen van alle verschillende emoties. Het ene moment diepe teleurstelling of zelfs verdriet, het volgende moment op de top van ultieme vreugde en gelukzaligheid. Mensen zijn vaten vol emoties dus is het niet normaal dat alle bestaande menselijke uitingen van emotie door spelers en liefhebbers tijdens een wedstrijd worden ervaren? En hoe belangrijker de wedstrijd, hoe meer het innerlijk als in een achtbaan zal zijn.
Om af te sluiten. Voordat dit een langdradige lofzang word op de meest geweldige en mooiste sport op Aarde.
Voor mij persoonlijk is voetbal fantastische visuele poëzie. Ik zie tijdens een wedstrijd en neem het in mij op, als in een gedicht, de samensmelting van bewegingen door spelers waarbij elke beweging toch zijn authentieke individuele smaak blijft houden.
Voetbal=Voetbal
(ik ken) Amen
Jerrel Kammeron beheert Jerrelisme, een site vol blogelicious brain-food, lees smakelijk