Afbeelding

Marvin

Hoe je tickets naar Suriname betaalbaar houdt

Het is vakantie ... hoogseizoen en dan willen mensen reizen; dus gaat er weer zo’n petitie rond die een beroep doet op de Surinaamse overheid dat zij de ticketprijzen van Suriname Airways betaalbaar houdt. In de geest van we moeten ... nee, we kunnen het beter samen, gaan mijn hersenen dan automatisch gillen:

“Sluit die tent nou eens!”

Nee, luister nou! Hear me out. Wat heeft Suriname aan een luchtvaartmaatschappij zonder eigen vliegtuig, maar die toch voor miljoenen in het rood staat, waar er door politieke bemoeienis constant gesjoemeld wordt, waar elk van de honderden onnodige werknemers en hun families bijna gratis mogen reizen, die haast nooit op tijd vliegt en die de concurrentie van grote spelers niet aankan?

Sluit die hap. En richt samen met de voormalige kolonien in Caricom verband een Caribische maatschappij op die de concurrentie het nakijken geeft.

Allemaal verlieslatend

Een beetje algemene geschiedenisles over postkoloniale movements leert dat voormalige koloniën allemaal drie dingen deden bij hun onafhankelijkheid. 1. Ze kozen een munteenheid, 2. Ze lanceerden een volkslied en 3. Ze startten een nationale luchtvaartmaatschappij. Allemaal!

Check maar: Jamaica startte Air Jamaica, op Antigua begon men met LIAT, Trinidad had Caribbean Airlines, een controversiele Texaanse miljardair startte Caribbean Star in Antigua, Curacao richte ALM op en later Insel Air. Op de Bovenwindse eilanden vliegt Winair tussen St. Maarten, Saba, St. Eustatius en St. Barths en nu ook op St. Kitts & Nevis. Guyana startte Air Guyana en Suriname richtte Suriname Airways op.

En allemaal zijn ze aderlatend. De helft bestaat trouwens niet meer.


Het in Antigua gevestigde LIAT en Caribbean Airlines uit Trinidad zijn de bekendste en oudste in de regio.

LIAT stortte in 2020 op spectaculaire wijze in en was 80 miljoen dollar verschuldigd aan stafmedewerkers en 100 miljoen dollar aan crediteuren. Het bedrijf hervatte haar vluchten naar een beperkt aantal eilandbestemmingen, maar stuitte al snel op certificeringsproblemen met de aandeelhouderslanden Barbados en St. Vincent.

In Trinidad gaf de overheid tijdens covid een subsidie van 65 miljoen dollar aan Caribbean Airlines. Ook werden de salarissen van werknemers met wel 20 procent verlaagd.

Op Curacao had men ALM; aanvankelijk gestart in samenwerking met KLM en in 1969 namen de Nederlandse Antillen een meerderheidsbelang en werd het bedrijf bekend als ALM-Antillean Airlines. In 1977 nam ALM Winair over.

Na 1969 ging het echter al bergafwaarts met de ALM, naar verluidt vanwege de corruptie. in 1986 toen Aruba de status aparte binnen het Koninkrijk verkreeg, vormde die vervolgens zijn eigen luchtvaartmaatschappij, Air Aruba, die een directe concurrent van de ALM werd. Beide maatschappijen vlogen dezelfde routes!!!!

Vanaf 1979 raakte ALM in de rode cijfers; het sudderde nog een tijdje door maar ergens rond de eeuwwisseling hield de maatschappij op te bestaan

Ondertussen richtte men Insel Air op; die was vanaf 2006 operationeel, met als thuisbasis Hato Airport. Er werd gevlogen op 21 bestemmingen in Amerika.

Begin 2017 kampte de luchtvaartmaatschappij met betalingsproblemen. De Curaçaose overheid gaf in total 17 miljoen euro steun, waarmee zij 51 procent van de aandelen van Insel Air in handen kreeg. Gilles Filiatreault werd benoemd als crisismanager om Insel Air weer vlot te trekken. In februari 2019 werd Insel Air failliet verklaard.

 Bahamas Air heeft waarschijnlijk verliezen tussen de 50 en $ 60 miljoen dollar.

En zo heb je nog een paar van dit soort verhalen in de Cariben.

En ja, Suriname Airways houdt ook nauwelijks het hoofd boven water. Behalve dat SLM in 2020 nagenoeg 88 miljoen dollar aan schulden had (nu waarschijnlijk dus nog meer), draagt het natuurlijk jarenlang al niet bij aan de staatsinkomsten. De maatschappij kreeg de certificering van een geleasde Boeing 777 niet rond, omdat deze een jaar aan de grond stond terwijl er miljoenen aan leasebetalingen open stonden.

En dan hebben we het nog niet gehad over de perikelen rond benoemingen en andere praktijken die naar corruptie rieken. Veel ophef vorig naar toen de uit Nederland aangetrokken manager die de maatschappij naar nieuwe hoogtes moest tillen, spectaculair via Frans Guyana terug naar huis vluchtte met zijn gezin; hij klaagde naderhand dat hij bij tij en ontij bij de president moest opdraven.


Zie je de trend? Allemaal noodlijdend en zwaar gesubsidieerd door hun overheden. Operationeel klopt het aan geen enkele kant en overal vraagt het volk dat de overheid de prijzen betaalbaar houdt.

Surinamers gaan er prat op dat het eten aan boord van de SLM vluchten het lekkerst is, maar ze verkiezen toch eerder om met KLM naar Nederland te vliegen omdat SLM niet betrouwbaar is.

Ook dit geldt in de Cariben.

KLM, British Airways, Air France en grote luchtvaartmaatschappijen uit de VS voeren de hoofdtoon in de regio. Ze hebben de monopolie, met nare gevolgen! Het is makkelijker om van Europa naar de Cariben te vliegen, dan het is om binnen de regio te reizen. En doordat de buitenlandse maatschappijen de monopolie bezitten, bepalen zij hoe duur de tickets moeten zijn. En de Caribische maatschappijen, die vaak veel minder vliegtuigen bezitten, hinken daarachteraan.

Symptoom

Je kan het chronisch, post-koloniaal mismanagement noemen, maar je benoemt daarmee alleen het symptoom; met goede management alleen heb je het probleem nog niet opgelost. De oplossing zit hem in het adelaarsperspectief. Suriname en de Cariben vertegenwoordigen een markt van meer dan 17 miljoen mensen; groter dan Nederland en die heeft één nationale carrier. Het zou wat zijn als er eentje was voor iedere provincie. Amerika heeft toch niet één voor iedere staat?

Waarom hebben de landen in de regio er tig?

KLM heeft 548 vliegtuigen, grote en kleine en bedient daarmee iedere hoek van de globe. En bovenal zijn ze heer en meester in Europa! Een ritje naar Londen of Parijs doe je voor 200 euro en je kan meerdere keren per dag vliegen.

Richt één Caribische maatschappij op met een Caribische crew; de mensen zijn al opgeleid, de infrastructuur staat er al. De vliegtuigen zijn er ook. Aan expertise geen gebrek. Aan management ervaring ook niet; alle regionale maatschappijen komen maar niet op cruising altitude, dus onze managers weten als geen ander wat niet moet.

En je kan er iedere dag eten uit een ander Caribisch land, als dat zo belangrijk is. Maandag roti, dinsdag doubles, woensdag goat stew of locri en ga zo maar door.

Deze Caribische maatschappij kan de 17 miljoen mensen van de regio bedienen op de intra-regionale markt én de TransAtlantische routes. En er ligt ook nog een onaangeroerde markt van mogelijkheden naar Latijns Amerika. En ook de Franse eilanden bieden opties. Dat zijn ook enkele miljoenen mensen.

Zolang de landen in de Cariben de handen niet in elkaar slaan, laten ze gezamenlijk een miljardenmarkt aan intra-regionaal toerisme liggen. De Caribische eilanden verdienen met hun stranden goed aan de Amerikanen en Europeanen, maar eigen inwoners gaan niet vaak op vakantie in de regio omdat de prachtige bestemmingen op 2 uur afstand moeilijker te bereiken zijn dan Amsterdam. Terwijl het voor een toerist uit Barbados wellicht interessant zou kunnen zijn om de uiteenlopende Surinaamse culturen mee te maken. En voor Surinamers valt er iedere maand wellicht iets mee te maken in de regio; Crop Over in Barbados, Trinidad Carnival, het westerse uitgaansleven van Negril OMG! 

Overweeg ook eens dat Surinamers geen visum nodig hebben om naar Jamaica of Trinidad te reizen, maar wel om het land van de voormalige kolonisator of Amerika te bezoeken.

Die speelt ons allemaal mooi tegen elkaar uit, en wij vliegen niet alleen liever met hun vliegtuigen ... wij geven hun de monopolie. En onze bewust noodlijdende maatschappijen gaan met hen concurreren, waardoor tickets volledig onbetaalbaar worden.

En dan klaagt het volk.

Ironisch is wanneer wij hun mensen in dienst nemen om onze maatschappijen te komen runnen, waarvan zij al weten dat het door de economische schaal noodlijdend zal blijven. Wacht ... je dacht toch niet echt dat ze ons hun beste mensen sturen? Die houden ze voor hun eigen maatschappijen!

Afrika

Wil je het nog mooier maken? Afrika is de next big thing en vanuit de Cariben zou je er in een paar uur kunnen zijn, als er rechtstreekse vluchten waren. Nu moet je eerst naar Europa of de VS vliegen om van daaruit te transiten met KLM of een andere Europese of Amerikaanse maatschappij. Een Caribische maatschappij zou de overheerser kunnen zijn op de Carib/Africa route!

In Afrika speelt trouwens hetzelfde ding. Ieder land heeft z'n eigen nationale carrier, waardoor continentaal reizen een uitdaging is. En ook daar zijn de monopolistisch ingestelde maatschappijen van de voormalig kolonisator de grote spelers waar een intercontinentale maatschappij de uitkomst zou moeten bieden.

Het is een markt van 1.5 miljard mensen die wij geheel links laten liggen omdat we in onze misplaatste nationale trots te inwaarts gekeerd zijn.

Suriname en de Cariben zijn onderling een ongekende vliegmarkt en er ligt nog meer braak, maar we houden gezamenlijk maatschappijen in leven die elkaar tot torenhoge tarieven (laten) beconcurreren. Voeg het allemaal samen tot één maatschappij.

Stop met die petities waarin overheden gevraagd worden de tarieven van bedrijven te manipuleren. KLM gaat z'n tarieven echt niet verlagen; dat is geen goede business-strategie en niet wat monopolisten doen.

SLM misschien wel onder politieke druk, maar dan zwichten ze in feite voor jouw verzoek dat zij geen goede business doen; jouw verzoek om politieke inmenging. Dan moet je niet klagen over corruptie.

Nee. Prijsmanipulatie is niet waarvoor overheden er zijn. Die zijn er om te faciliteren.

Kom dus liever met een petitie die overheden oproept tot faciliteren van betere business. In dit geval strategischer airline business met een bredere blik en een duurzamere outlook waar iedereen voordeel aan heeft.

Enne

Hoe financier je dit vraag je?

Tja, Europa is de voormalige koloniën toch reparatiegelden schuldig? Investeer dat in strategieën die de gelden vermenigvuldigen ... dit is er zo eentje. En zo heeft de Caricom ook eens een echte functie.

Hoe je het moet noemen?

I don't know. The Caribbean Flying Lion; Watch it soar and roar? Kweenie, maar ik ga ook niet alles zitten bedenken hier. Ik ben ook met vakantie. 

Marvin

Marvin Hokstam

Hoofdredacteur

Marvin (HOX) Hokstam journalist, schrijver, educator, habituele dingen-op-hun-kop gooier en uitgever van AFRO Magazine.