Afbeelding

zwarte Piet niet

Eigen Piet eerst

Gezien de totale ontreddering van een vrij grote groep échte Hollanders sinds de discussie over hun blijkbaar onmisbare zwarte Piet, stel ik voor om dan toch op zijn minst Zwarte Piet-vriendelijke zones aan te wijzen.

Neem nu zo'n Halbe Zijlstra (VVD). Ik zag hem er ooit in een praatprogramma nog  intens verdrietig om zijn. Die man heeft een goede opleiding, leuk gezin, serieuze baan, mag op feestjes van de koning komen, verdient echt niet slecht en heeft naast alle ellende in de wereld nog tijd over om bijna huilend te treuren om de kleurverandering van een paar Sinterklaasknechtjes. Want als die niet zwart zijn hoeft het héle feestje van hem ook niet meer. Alsof je het speelgoed van een kind hebt afgepakt.

Ik kom deze arme, bijna verwarde mensen dagelijks tegen. Laatst nog op mijn werk waar een witte dame verzuchtte: "Je mag tegenwoordig helemaal niks meer ". En dat dan natuurlijk niet werkelijk tegen mij direct, samen gezellig aan een tafel, nee, ergens tegen de lucht in de ruimte, zogenaamd tegen niemand in het bijzonder, maar wel met een schuin oog naar mij, omringd als wij op dat moment zijn door mensen met dezelfde witte kleur.

Als kind van gemengde afkomst heb ik nogal wat witte familieleden. Die zijn zonder uitzondering verbolgen omdat zwarte Piet ze afgepakt wordt, hun cultuur afgepakt wordt. Volwassen mensen die ver na hun dertigste bijna huilend in hun bedjes liggen omdat ze nu niet meer die leuke zwarte schmink op hun lelieblanke hoofden mogen smeren. Dat grappige pakje aan, die gekke schoenen, dat dommige accentje doen. Ik zie op Facebook de meest wanhopige kreten en oproepen langskomen en het breekt mijn hart.

Ik heb als kind in mijn gefrustreerde boosheid na de zoveelste sukkel die mij uitschold , vaak gefantaseerd over gruwelijke dingen die 'de witten' zou kunnen overkomen. Wacht maar, zo dagdroomde ik erop los: Op een dag gaan we allemaal tegelijk de grens over, alle exoten in Nederland, húp foetsie. Is uiteraard in één dag de hele economie ontwricht. Ik zag het al helemaal voor me.

Maar zóveel verdriet als sommige Nederlanders hebben over 'hun' zwarte Piet vind zelfs ik schrijnend.

Het zal je toch ook maar gebeuren: Sint komt aan op zijn paard, graag een witte Sint, met in zijn kielzog Pieten in alle kleuren van de regenboog behalve zwart. Zoals enkele jaren terug op de basisschool van onze zoon, ik zweer dat ik er niets mee te maken had en zelfs voor mij was het wennen: Een roze Piet.

En met het verdwijnen van de roetmoppen-Piet, kun je gelijk al die liedjes weggooien.

Ik kan mij nog dat dikke, boze, rode hoofd van Henk Westbroek ('Sinterklaas, wie kent hem niet…') op televisie herinneren in een ander praatprogramma. Geen idee wat hij allemaal zei, maar het witte schuim droop bijna van zijn kin, want, zo vond hij: Zwarte Piet moet blijven!

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat die zwarten zélf gaan bepalen wat racisme is. Zonder toestemming van een witte, is het geen racisme.

Ik vind het nu ook welletjes. Ik vind het zielig. Tuurlijk is dit een behoorlijk racistisch land. Maar om een bepaalde groep witten hun zwarte Pietjes af te pakken is te sneu voor woorden.

Ik zou zeggen: Eigen Piet eerst! Gaan we gratis zwarte schmink uitdelen aan die arme en wanhopige witte mensen wier complete leven in duigen is gevallen, sinds de protesten van al die Pietenhaters. Deze wanhopigen kunnen wat mij betreft eigenlijk wel één maal per maand zwarte Pietje spelen op de Veluwe, desnoods het hele jaar door. Gesubsidieerd door de VVD. Regel ik het busje.

Sjo Velland, Sjolanda,auteur,columnist, Afro- Nederlandse schrijfsters in Amsterdam, Afro-Magazine-Sjo

Sjolanda Velland

Columnist

Sjo (1964 -2024 ) heeft jarenlang gewerkt als zangeres en actrice in binnen- en buitenland. Inmiddels heeft ze zich weer gevestigd in haar geboortestad Amsterdam.  Ze schreef drie jaar columns voor MUG Magazine en later voor het feministisch tijdschrift Lover. Op 19 juli 2019, publiceerde ze haar eerste roman, 'De erfenis van een getint meisje.'

Oprichter van de facebookpagina: Afro- Nederlandse schrijfsters, een laagdrempelige, gender neutrale site, waar schrijftalent wordt aangemoedigd werk te publiceren. Op de site kan men makkelijker in contact  komen met uitgeverijen, redacteuren, correctoren en andere Afro-Nederlandse schrijvers of aanbieders van schrijfworkshops.

Sjo heeft een man, een kind, twee katten en een fulltimebaan bij de gemeente Amsterdam. En meestal een goed humeur.

Sjo verliet ons op 9 september 2024 

https://afromagazine.nl/opinie/ride-sjo