Come back home

Jacob was me al opgevallen vanaf de eerste dag dat de IFEX meeting opende vorige week maandag in Berlijn. Een statige man, een jaar of 60, met een beetje gekreukt pak over een slank lijf. Gebeitelde gelaatstrekken en een hele donkere huidskleur. Hij viel op.

Later die avond, tijdens de openingsreceptie had ik me natuurlijk afgezonderd om alles en iedereen vanuit een bank in een stil hoekje te observeren. Ik zag hem me opmerken en toen schoof hij bij me aan, met de vraag die je nergens anders stelt dan op meetings met mensen van overal uit de wereld: “Where are you from?”

Ik vertelde het en toen vertelde hij over zijn afkomst. Gevlucht uit Zuid Soedan naar Londen in de 60-er jaren, heeft sindsdien voor de BBC gewerkt. Een rijkdom aan ervaring stroomde uit zijn mond.

En we raakten aan de praat, vooral over hoe de Europese bemoeienis in Afrika nog steeds zijn invloed heeft vandaag. “Die grenzen die er nu zijn op het continent moet je zien als een groot net waarin de ze mensen van allerlei koninkrijken samen gevangen hadden. Dat was toch gedoemd te mislukken?”

Ik was het met hem eens en vertelde hem over heftige discussies met mensen die dat niet snapten. Die Afrika zien zoals het door de westerse media wordt gepresenteerd, met oorlogen en armoede, en compleet voorbijgaan aan het feit dat het continent beroofd is van heel veel rijkdommen, zoals mankracht.

Honderden duizenden knappe, sterke, veelbelovende mannen en vrouwen, wier nakomelingen al honderden jaren hun schoonheid, kracht en potentie aan andere continenten geven.

Ik vertelde hem mijn zienswijze over nationaliteit, want wat ben ik eigenlijk nakomeling van gestolen mensen, wonende in het land dat mijn geboorteland stal van haar oorspronkelijke bewoners?

Hij keek me toen vreemd aan en vroeg. “Have you been home to Africa yet Marvin?”

Ik moest toegeven dat ik nog niet geweest was.

Ik moest er wel om lachen, want ik had net die ochtend een tekst geschreven over thuiskomen op een plek waar je nog nooit geweest bent.

"There's something else I need to complete first," zei ik met een excuus dat ik echt meende.

Hij glimlachte en pakte uit zijn tas zijn boek “Burden of Nationality”, zijn levenswerk over Afrika, kraste wat op pagina 3 en gaf het toen aan me.

Hij keek me diep in mijn ogen aan en benadrukte nog: “Marvin, it’s time you come back home!”