Met verbijstering en afschuw heb ik de documentaire ‘KERWIN’ gekeken. Het verhaal over de racistische steekpartij die de 15-jarige Kerwin Lucas het leven kostte. Vanwege de kleur van zijn huid. Een drama wat mij deed denken aan Amerikaanse taferelen zoals de Central Park Five, waarbij Zwarte mensen geen schijn van kans maken tegen de maatschappij.

De opstand van 17 augustus 1795 op Curaçao, onder leiding van Tula, verdient een nationale herdenking. Aldus Dylan Romeo, coördinator van D66 Caribisch. Aanstaande zaterdag zijn er in het hele land events om de opstand te herdenken. In aanloop hiernaartoe licht Romeo toe dat het niet alleen van belang is om Tula’s strijd en idealen te erkennen, maar deze ook actief te bevorderen.

We hebben het allemaal al een keer gehoord: de beschuldiging of het verwijt aan het adres van nazaten van slaven, dat Afrikanen de eigen mensen in koelen bloede hebben verkocht aan de witte kolonisator, en dat Afrikanen dus zelf medeschuldig zijn aan de gruwelen van de transatlantische slavernij. En inderdaad zijn er Afrikanen geweest die hun broeders en zusters hebben verkocht; gewoon zo, op de markt of onderhands. Maar dat was niet altijd het geval, zelfs niet in de meeste gevallen.

Deze week moest ik een tekst redigeren die ging over “abundace” – overvloed – en het bracht me naar een discussie die ik wel vaker zie langskomen. Horen degenen die vanwege hun talent of skill veel verdienen, anderen om hen heen te helpen? Moet je geld geven? Ik heb die discussie ook wel eens gevoerd met mensen die steevast zeggen “nee!” Maar ik was het altijd maar tot zekere hoogte eens daarmee. Tuurlijk dien je te helpen, Tuurlijk dien je te geven.