Over Barryl Biekman en Humberto Tan

Door Glenda van Duivenvoorde

Ik heb heel lang getwijfeld of ik op deze door social media gehypte sensatie wou reageren. Mede omdat ik een aantal jaren geleden heb besloten geen online discussies meer te voeren. Dit omdat je nog zo hoogopgeleid met historische feiten kan komen, je er toch niet doorheen komt bij iemand met diepgewortelde haat en negatieve gevoelens jegens "de zwarte medemens". 

Ook wou ik niet reageren omdat desbetreffende Dr. Barryl Biekman mijn moeder is. Ik vind mezelf vrij objectief, maar als het om je moeder gaat (die al meer dan 40 jaar strijd) is het bijna logisch dat je een zeer partijdige menig zal vormen. 

Maar ik zou mijn moeders kind niet zijn als ik zou zwijgen en toekijken hoe menig "mede-strijders" haar naam op dit moment door het slijk halen en publiekelijk modder gooien. 

Allereerst wil ik niets dan positiefs kwijt over Humberto Tan. Hij heeft zijn medium die dagelijks miljoenen kijkers heeft, geleend om een issue waar wij al jaren mee bezig zijn te belichten. Hij heeft feiten laten spreken door fragmenten te tonen die de pro-pieten eigenlijk in 1 keer de mond zouden moeten snoeren. 

Of ik graag had gezien dat hij samen met de activisten zou applaudisseren en een vuist in de lucht zou gooien, uiteraard! Maar zoiets kan je niet van hem verwachten omdat hij uiteindelijk altijd de objectieve leider van zijn talkshow moet zijn. Ik kan met recht zeggen dat ik blij ben dat hij heeft benadrukt waarom Zwarte Piet absoluut not done is. 

De brief die na afloop door Dr. Biekman is geschreven kan voor sommige zeer fel overkomen. Ook ik moest even een moment nemen om het helemaal te verwerken, maar het voordeel wat ik heb in tegenstelling tot iedereen die direct zijn mening op social media gedumpt heeft, is dat ik haar persoonlijk heb kunnen vragen naar de reden van de brief. Mijn moeder heeft mij opgevoed met een sterk gegeven van eenheid en je medemens die voor hetzelfde doel strijd omarmen en up liften. Vandaar dat ik meer dan nieuwsgierig was naar haar motief.

Ik zal waarschijnlijk mijn grenzen overstappen om deze informatie te delen, maar na haar gesproken te hebben werd ik toch verdrietig. 

De brief is een trigger geweest naar aanleiding van de vele telefoontjes die ze na de uitzending heeft gekregen. Niet alleen van haar netwerk, mede strijders, kijkers, maar ook van gasten die op uitnodiging in het publiek zaten. Activisten die zelf met net zoveel verontwaardiging in de studio zaten op het moment dat Humberto zei "niet te protesteren en de kinderen erbuiten te laten". Verontwaardiging omdat hij voor
de camera de strijd van een grote groep van zijn gasten afkeurt, en hierdoor duizenden met vragen achterlaat. Maar vervolgens off camera dit wel toelicht met argumenten. 

Hetgeen wat mij deze lange post uiteindelijk heeft doen schrijven, is dat dezelfde mensen die keer op keer contact met haar opnemen voor steun, advies of financiering. En in dit geval verdediging, haar in deze publieke discussie hebben laten vallen. Dezelfde mensen die na de uitzending hebben gevraagd om een tegenoffensief, zwijgen nu als de dood, of uiten hun ongenoegen over de brief online. 

De brief is NIET geschreven vanuit een individu, maar vanuit een voorzitter die opkomt voor haar achterban. De brief is geschreven door iemand die met steun van haar achterban al meer dan 40 jaar een succesvolle strijd voert tegen racisme, en Nederland dwingt om het slavernij verleden onder ogen te zien. Iemand die met de grote steun en hulp van haar achterban ervoor heeft gezorgd dat het racistische fenomeen "Zwarte Piet" hoog op de agenda van de VN geplaatst werd. 

Zelfde persoon over wie er door de PVV Kamervragen gesteld werden, en werd geopperd om haar uit haar ambtenaars functie(die ze 45 jaar succesvol heeft uitgevoerd met de nodige discriminatie en doodsbedreigingen) te ontheffen vanwege haar felle strijd tegen Zwarte Piet. 

Wat helemaal spijtig is, is dat er een nieuwe brief door mijn moeder verzonden is naar Humberto met een zeer positieve boodschap. Helaas levert dat geen sensatie noch likes of page clicks op, dus zie je dat nergens. En zwijgt Humberto als de dood over. Mijn moeder heeft mij stellig geadviseerd om niet te reageren, maar ik kon niet langer van de zijlijn toekijken hoe men een kortzichtige mening online gooit over iemand die haar sporen dubbel en dwars (meerdere nationale en Internationale koninklijke onderscheidingen, awards, onderscheiding van de VN tijdens de Obama meeting in Washington, en zo kan de lijst nog verder gaan) verdiend heeft. 

Als je de tijd hebt genomen om het verhaal te lezen wil ik je bedanken, het moest namelijk een beknopte reactie zijn. 

Nogmaals respect voor Humberto die geweldige awareness heeft gebracht met zijn uitzending. 

Uiteindelijk voeren we 1 strijd en zullen wij die winnen! 

Love & Positivity