Keti Koti en Ik

Onias Landveld

Door Onias Landveld

Gezien wij dezer dagen bezig zijn met de afschaffing van de slavernij, wil ik wat achtergrondinformatie verschaffen. Dit is voor de mensen die mij nog niet kennen. Ik ben wat men noemt een Marron. "Weggelopen vee" was de classificatie van mijn mensen.

Mijn namen zijn een weerspiegeling van mijn volk en hun geschiedenis: Musivatta, Paoni (Onias), Akwensetio, Gunguka. Ik ben vernoemd naar stichters van dorpen, vrijheidsvechters en geneesheren.

Mijn vader en moeder komen weliswaar uit twee verschillende stammen, maar ze hebben eenzelfde achtergrond. Namelijk een historie van weggelopen tot slaaf gemaakte mensen, die niet op plantages wilden blijven. Deze mengeling van stammen maakt van mij een donker halfbloedje dat leeft tussen meerdere werelden.

De geur van slavernij is niet ZO ver voor mij. Van wat ik heb begrepen, was dat de oma van mijn oma nog leefde in de slaventijd. Ook al is het 154 jaar terug, het is dus dichterbij dan wij het kunnen voelen. Als je nagaat wat voor verhalen mijn grootmoeder van haar oma moet hebben meegekregen, dan kan je bevatten dat zij als klein meisje waarschijnlijk niet kon begrijpen hoezeer hun werelden zouden verschillen. Nu mijn oma op de plek is van haar grootmoeder, kan ze haar kleinzoon via internet in een westerse wereld op een podium zien staan. Eentje waar verschillende culturen voor elkaar kunnen applaudisseren. Mooi.

Als ik spreek over slavernij is het niet alleen maar ter educatie, maar ook een poging om mensen samen te brengen. Als wij delen, kunnen wij begrijpen en niet zo makkelijk uiteendrijven. De herinnering aan het verleden moet jammer genoeg wel blijven leven. Want wat er gebeurde zoveel jaren terug, gebeurt nu nog steeds op verschillende wijzen en manieren.

Voor mijn mensen zijn de kettingen verbroken.

Nu die van de anderen nog….